Vahe Hovhannisyan-ն այսօր մի շատ հետաքրքիր վերլուծություն է ներկայացրել: Խոսքը, իմ կարծիքով ու ձևակերպմամբ, ժամանակակից վերնախավերի մեջ գոյություն ունեցող քաղաքական ու սոցիալական «աղանդավորականության» պատճառների մասին է...

Մի նոր բան են մոգոնել էս մուտիտի հանճարները, թե բա` Հայրենիքը դա պետությունն է։ Քանի որ և՛ իրենց, և՛ իրենց հետևող մասսայի ուղեղները դատարկ են, դրանց աչքին խելոք բան է երևում...

Մարտի 1-ի վերսկսվող դատավարությունում չկա մեղադրանք, չկա մեղադրյալ, չկա իրավաբանություն, բայց կա մի կարևոր բան՝ դատավոր, որը դրսևորում է ձեռքում ազդեցության լծակ ունեցող դեռահասի վարքագիծ...

Դարերով փորձարկված մտրակի ու բլիթի քաղաքականությունը պիտանի է յուրաքանչյուր ժողովուրդ կամ մարդկային խումբ էֆեկտիվորեն կառավարելու համար, քանի որ այդ քաղաքականությունը ունիվերսալ է և առանց միջնորդների հենվում է անմիջապես մարդկանց հոգեբանության ամենանուրբ կետերի վրա։

ԵՄ-ում ԱՄՆ-ի ներկայացուցչի Թրամփի թեկնածու Կիմբերլի Լոուն հայտարարել է, որ ԵՄ-ն արդարացի չի վարվում Վրաստանի հետ, և երբ ինքը դառնա ԵՄ-ում ներկայացուցիչ, կօգնի Վրաստանին վերսկսելու ԵՄ-ին անդամակցության գործընթացը ու պատրաստ է միջնորդ դառնալ Վրաստանի քաղաքական ուժերի միջև:

Ադրբեջանի ԱԳՆ-ն, արտահոսքի միջոցով, տեղեկացրել է, որ մերժել է ԱՄՆ պետքարտուղարի նախաձեռնությունը` ՀՀ-ի ու Ադրբեջանի ԱԳ նախարարների միջև հանդիպում կազմակերպելու վերաբերյալ:

Սկսենք նրանից, որ հաղթանակած Արցախի ղեկավարը, ով Տեր-Պետրոսյանի հրավելով ստանձնեց ՀՀ վարչապետի պաշտոնը 1996-ին, չէր կարող «բոմժ» լինել, ինչպես դա ներկայացնում են նիկոլական ժեխնյուսերը և ժեխափթիրները, որը խայտառակություն է և չեն հասկանում, որ դրանով ծաղրում են մեզ: Որպես անասնական զառանցանքի ապացույց ներկայացնում են Քոչարյանների ընտանեկան լուսանկարը, որտեղ նրանք հագնված են այդ ժամանակների` 1994-95 թվականների մոդայով, ունեն այդ ժամանակներին ընդունված տեսք ու հրճվում են այդ նկարի վրա:

Հայաստանի թիվ մեկ հեծանվորդ, «տիկտոկեր» ու համատեղության կարգով վարչապետի պաշտոնն զբաղեցնող Նիկոլ Փաշինյանի «փիլիսոփայական» շատախոսությունները մեկնաբանելն անշնորհակալ գործ է, բայց երբեմն անհրաժեշտ: Համարյա, ինչպես խցանումը վերացնելը: Տհաճ է, բայց պետք է: Եվ այսպես. նախ՝ հատկանշական է, որ եկող տարվա պետական բյուջեի մասին օրինագծի քննարկման ժամանակ ունեցած ելույթը Նիկոլ Փաշինյանը վերածեց «փիլիսոփայության»: Իբր՝ ինքը մի նորահայտ մտածող է, նորահայտ ուսմունքի հեղինակ, 21-րդ դարի երկրորդ տասնամյակի մի տեղական Ադամ Սմիթ կամ Կարլ Մարքս (թող ներեն մեզ տնտեսագետներն ու մարքսիստները): Իրականում, հասկանալի է, ոչ մի նման բան չկա, քանզի փաշինյանական ճառաբանություններում չկա իրական բովանդակություն, իսկ նրա ձևակերպած «գաղափարները» մակերեսային են, հեղհեղուկ, դա դեռ մի կողմ, ավելին՝ ուղղակիորեն կործանարար են: Լավ, ի՞նչ է ասում Նիկոլ Փաշինյանը:

Ինչպես նշել էի ավելի վաղ, այսօր Բաքվում «Վերադարձի իրավունք. զարգացնել արդարությունը Հայաստանից վտարված ադրբեջանցիների համար» թեմայով երկրորդ «միջազգային» կոնֆերանսն էր անցկացվում...

Մեր հանրությունը այնքան խոցելի է, որ յուրաքանչյուր մեկի հայտարարությունը կարող է չափազանց լուրջ ընդունել ու համարել իրականություն։